Maraş Söz Varlığı

- - - - - - -  -  - - - - - - - - - - - - - - - - -

KAHRAMANMARAŞ YÖRESİNDE KULLANILAN MAHALLÎ KELİMELER

 

Â

:

1. Ak.

“Âa geyer de kibar gezer

Gunduranın burnun ezer

Böyle dağalıdı gomşular

Cabbar’ım sürmeli gezer”

(Doç. Dr. Esma Şimşek, Kadirli ve Osmaniye Ağıtları, Kültür Ofset Basımevi, Antakya 1993)

2. Baba, yaşça büyük kişiler.

3. Ağa. Bir organizasyon ya da mecliste

giderleri ya da masrafları karşılayan kimse.

“Oğlunu asker edincek

Haleb’e getdi atı

Bu sonradan â deyil

Aşirethâneden zati”

(Mehmet Temiz, Yüksek Lisans Tezi, Andırın Ağıtları, Yaycıoğlu Hacı Durdu Ağa’nın Ağıdı, Kaynak Kişi: Mahire Yaycıoğlu)

4. Ağu, zehir.

“Şu dereden geçemedim

Âlar gatıp içemedim

Gardaş gılıcı çekince

Ganatlanıp uçamadım”

(Ali Karaosmanoğlu, Toroslar’da Ağıtlar, Andırın’dan Derlemeler, Tirşik Yayınları No:1, İstanbul 2008)

a:

:

Ağ, ağa, beyaz, zehir.

a: sergi

:

Kurutmalık bir üzüm türü.

a: toprag

:

Beyaz toprak, üzüm durultmada kullanılan beyaz renkli bir toprak.

a:ca

:

Beyazca, hafif beyaz, beyazımsı, akça

a:ç

:

Bölgemiz göçmen ağzında; ağaç.

a:d

:

Ağıt.

a:dcı

:

Cenazelerde ağlayarak çevredekileri de ağlatan.

a:dirmeg

:

Eğdirmek.

a:l

:

Ağıl, çit.

“Tarla ya da bahçeler arasında genellikle kuru çalılar ve süvenler kullanarak duvar örülürdü ve rahatça girip çıkmak için de aşma denilen yolak yapılırdı. A:lların yolağı, kullanılmadığı zamanlar kara çalılarla kapatılırdı.”

 

 
 Devamı
 
 Devamı - 2
 
 Devamı - 3